Λίστα αντικειμένων
«Δεν είναι μόνο«Δεν είναι μόνο η ζωονόσος. Είναι η αισθητή μείωση ζωικού κεφαλαίου, η χαμηλή τιμή παραγωγού στο γάλα, η παράνομη εισαγωγή των αμνοεριφίων, η υποστελέχωση κτηνιατρικών υπηρεσιών και πολλά ακόμη…»
Κάτω από την επίκαιρη διάσταση η οποία παραμένει ιδιαιτέρως ανησυχητική για το θέμα των κρουσμάτων της πανώλης, ξεκινά τις προσεχείς ημέρες, ο νέος κύκλος των διαπραγματεύσεων για τα νέα συμβόλαια που θα κληθούν να υπογράψουν οι παραγωγοί- κτηνοτρόφοι με τους προμηθευτές και τις γαλακτοβιομηχανίες.
Το χρονικό σημείο έναρξης των συζητήσεων με εμφανείς πλέον τις δυσάρεστες εξελίξεις στον τομέα της κτηνοτροφίας είναι «κομβικό» για τις συμφωνίες που θα υπάρξουν μέσα στον Σεπτέμβριο και οι οποίες θα ολοκληρωθούν, όπως συνηθίζεται μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Το καθεστώς αβεβαιότητας ουδόλως βοηθά την πλευρά του παραγωγού, και πολλοί από τους κτηνοτρόφους μας, πέραν των άλλων προβλημάτων, ανησυχούν για τη διαμόρφωση των νέων συμβολαίων και για το ύψος των προκαταβολών που η μείωση ή ενδεχομένως και η απώλεια αυτών, θα μπορούσε να οδηγήσει σε στενά περιθώρια ρευστότητας.
Αν συμβεί αυτό, θα πρόκειται αναμφιβόλως περί οπισθοδρόμησης, αφού το νέο «χτύπημα» θα αποτελέσει την συνέχεια μιας σειράς δυσχερειών που αντιμετωπίζει ο κλάδος από την περίοδο της υγειονομικής κρίσης με έντονα χαρακτηριστικά οικονομικής δυσπραγίας.
Οι κτηνοτροφικές μονάδες όσες έχουν απομείνει έχουν δεχθεί αναμφιβόλως ένα ισχυρό πλήγμα. Μην ξεχνάμε ότι από αυτές παράγεται το γάλα και από εκεί τα τυριά με πρώτη τη φέτα. Αν τούτα τα προϊόντα δεν καλύψουν τις ανάγκες αποτελεσματικά, μοιραία οι εισαγωγές θα είναι σε μεγαλύτερο βαθμό αναπόφευκτες.
Σήμερα ένα παραγωγικό ζώο υψηλής απόδοσης μπορεί να δώσει 500 κιλά γάλα ανά χρονιά. Αν λοιπόν χάνεται αυτό, χάνονται και τα έσοδα που θα έδινε μέσα σε ένα έτος στον κτηνοτρόφο.
Με ποια αντιστάθμιση αποζημίωσης θα ήταν δυνατόν να καλυφθεί η ζημιά; Σίγουρα όχι με το ποσοστό αποζημίωσης που θα ανακοινωθεί για τις απώλειες που έφερε η πανώλη.
Και δεν είναι μόνο το τελευταίο θέμα με τη ζωονόσο. Είναι η δραματική μείωση έτσι και αλλιώς του ζωικού κεφαλαίου που άλλοτε αποτελούσε πυρήνα της τοπικής οικονομίας, είναι ακόμη η αντίστοιχη μειωμένη παραγωγή γάλακτος, είναι επίσης η εξακολουθητική παράνομη εισαγωγή αιγοπροβάτων από άλλες χώρες και είναι επιπροσθέτως οι ασύμφορες τιμές στον κτηνοτροφικό τομέα, που εγκαταλείπεται σταδιακά από τους ανθρώπους του, κάτω από αυτές τις δυσοίωνες συνθήκες.
Δείτε απλά το υψηλό κόστος των ζωοτροφών για το οποίο καμία απόφαση ή παρέμβαση δεν στάθηκε ικανή μέχρι τώρα να το περιορίσει. Από τη στιγμή δε, που σε κατ’ εξοχήν κτηνοτροφικές ορεινές περιοχές της Ηλείας, η βόσκηση είναι προβληματική πάνω στις καμένες εκτάσεις, ποια ελπίδα πραγματικά μένει στον συγκεκριμένο κλάδο για να σταθεί στοιχειωδώς στα πόδια του;
Δικαίως οι κτηνοτρόφοι με όλα τα προαναφερόμενα απαισιοδοξούν ενώ κινούνται και πάλι… στο άγνωστο όσον αφορά στην τιμή παραγωγού, που δεν αποκλείεται να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα ή σε εκκρεμότητα ή να αλλάζει διαρκώς κατά το δοκούν των αγοραστών και φυσικά των επιτήδειων προμηθευτών.
Στο μεταξύ κενά υπηρεσιακών και επιστημονικών παραγόντων και αδυναμίες του συστήματος για την παρακολούθηση της εισαγωγής αμνοεριφίων όπως και μετέπειτα των μονάδων εκτροφής αυτών, αναδείχθηκαν με τον πιο ηχηρό τρόπο, στην περίπτωση των κρουσμάτων πανώλης.
Παρέμεναν δε «κάτω από το τραπέζι» αν και θεωρούντο σημαντικά αφού είχαν να κάνουν με την οικονομία, τη δημόσια υγεία και την ίδια την ποιότητα της διαβίωσής μας.
Πόσες φορές μέχρι τώρα δεν είχαν φωνάξει χωρίς να τους ακούει κανείς οι κτηνοτρόφοι, εκπρόσωποι της ντόπιας παραγωγής; Πόσα ρεπορτάζ είχαν γίνει μέχρι σήμερα για την αποδυνάμωση Κτηνιατρικών Υπηρεσιών και την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού; Πόσες άραγε επιστολές διαμαρτυρίας έχουν στείλει οι αρμόδιοι αντιπεριφερειάρχες Νομών που εξακολουθούν να διαθέτουν αρκετά μεγάλο κομμάτι της ονομαζόμενης αγροτοκτηνοτροφίας;
Επιβεβλημένο είναι κάποτε να εισακουσθούν.
Αρκεί μέχρι τότε οι άνθρωποι αυτοί, που δουλεύουν ακόμη με επιμονή και μεράκι δίπλα στα κοπάδια τους να μην προλάβουν και εγκαταλείψουν, κάτι, που αρκετοί στην Ηλεία έχουν κάνει. Θα ήταν «αυτοκτονία» για την ύπαιθρο, την τοπική και βεβαίως την εθνική οικονομία…
Πηγή: https://www.patrisnews.com